تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی

 

 

تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی

زینب خسروی[*]

زهرا سلمان**

احسان زارعیان***

بیتا آجیل چی****

چکیده

هدف از انجام این تحقیق بررسی روایی و پایایی پرسشنامۀ اضطراب آسیب ورزشی بود. 237 ورزشکار مرد از رشته‌های ورزشی انفرادي و تیمی شامل کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو، بدمینتون، فوتبال، بسکتبال، دوومیدانی، ووشو، کاراته، جودو، آمادگی جسمانی، اسکی، والیبال و به تعداد پراکنده از سایر رشته‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند.

سابقۀ ورزشی آن‌ها به‌طور میانگین 1 ±32 سال و سن 10 ± 55 سال بود. پرسشنامه پس از ترجمه به فارسی و تأیید ترجمه توسط چند متخصص، به ورزشکاران ارائه و سپس تحلیل شد. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد مقدار ویژه در عامل‌های اول 876/5، دوم 101/2، سوم 028/2، چهارم 267/1، پنجم 155/1، ششم 114/1 بود. درصد واریانس تراکمی در کل 420/56 بود به‌طوری‌که درصد واریانس‌ها به ترتیب از دست دادن توانایی‌های ورزشی با 482/24 درصد، مأیوس شدن افراد خاص از فرد با 754/8 درصد، آسیب‌دیدگی مجدد با 450/8 درصد، ادراک ضعیف فرد از خود با 280/5 درصد، از دست دادن حمایت اجتماعی 812/4 با درصد، اختلال تصور از خود با 642/4 درصد بود. بود. شاخص‌های برازش مدل با استفاده از تحلیل عاملی تأییدي مشخص کرد که مقدار کاي اسکوئر برابر 40/553 در سطح معنی‌داری p=0/0 بود که با درجۀ آزادي مدل مستقل (276) فاصله داشت. شاخص نسبت کاي اسکوئر به درجۀ آزادي 96/3543 بود. همچنین شاخص برازندگي مقایسه‌ای برابر با (90/0) بود و شاخص برازش هنجارشده برابر با (84/0) و ريشة ميانگين مجذور خطاي برآورد برابر با (078/0) بود. به‌طورکلی تمامی شاخص‌های برازش مدل مطلوب بودند. پایایی درونی با آلفای کرونباخ 853/0 بود که قابل‌قبول و مطلوب است.

واژه های کلیدی: اضطراب آسیب ورزشی، اضطراب شناختی، روایی، پایایی


مقدمه

اضطراب به علت تأثیر منفی که بر تفکر و شناخت افراد دارد، موجب برهم زدن تمرکز ورزشکاران می‌شود و به دنبال آن می‌تواند ورزشکار را در معرض آسیب‌های جدي قرار دهد که این موضوع در دنیای ورزش بسیار حائز اهمیت است (واینبرگ[4]،۲۰۰۳٫). اضطراب مجموعه پاسخ‌های شناختی، بدنی و رفتاری نسبت به محرک‌های بیرونی و درونی است که از برخی تهدیدهای ناشناخته یا بالقوه که می‌تواند به‌عنوان تمایل به چیزی باشد که می‌تواند اتفاق بیفتد، ادراک می‌شود (اسپیلبرگر[5]،1966؛ والکروهمکاران[6]،2010). پژوهشگران در ورزش و روان‌شناسی ورزشی به بررسی اضطراب در شرایط خاص ورزشی پرداخته‌اند. چنانچه ورزشکار اضطراب را به‌عنوان یک عامل ناتوان‌کننده ارزیابی کند، به دنبال آن عواقب منفی زیادی ازجمله عدم اعتمادبه‌نفس و کاهش عملکرد اتفاق خواهد افتاد (اهرن و لوهر[7]،1997؛ کی وست و همکاران[8]،2005؛ والکروهمکاران،2010). آسیب‌ها به‌صورت مانعی در برابر ورزش و فعالیت بدنی منظم عمل می‌کنند و مشکلاتی را در ورزش و سلامتی به وجود می‌آورند (برور[9]،2007؛ تریپ و همکاران[10]،2007)، همچنین آسیب‌ها تأثیری منفی بر عملکرد بدنی و روانی دارند (برور،2007). در یک موقعیت استرس‌زای معمولی در ورزش امکان آسیب‌دیدگی وجود دارد و مطالعات نشان می‌دهند که ورزشکاران می‌توانند با حفظ اضطرابشان از بروز آسیب جلوگیری کنند (کاسیدی[11]،2006؛ کاسیدی،2007؛ کلاینرت[12]،2002؛ کولت وکرکبی[13]،1994؛ والکر و همکاران،2010؛ ویلیامز و اندرسون[14]،1998).

اضطراب آسیب ورزشی[15] یک ساختار نسبتاً جدید درزمینه روان‌شناسی ورزشی است که توسط کاسیدی توسعه پیدا کرد و به‌صورت «تمایل به پاسخ به موقعیت‌های ورزشی با اضطراب شناختی یا جسمی، جایی که امکان یا احتمال آسیب وجود دارد.» تعریف می‌شود (مدیسون و پراپاویسیس[16]،2005). در اضطراب آسیب ورزشی، فرض می‌شود که شدت و مدت پاسخ اضطرابی، به‌وسیله بسیاری از فاکتورهایی که تحت نفوذ اضطراب عملکرد ورزشی هستند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. بااین‌حال، ورزشکاری که تجربه اضطراب آسیب ورزشی را دارد، ممکن است به‌وسیله سابقه آسیب‌دیدگی، شدت آسیب قبلی، مدت‌زمان سپری‌شده برای بازگشت به ورزش و عوامل مختلف مرتبط با آسیب‌دیدگی تحت تأثیر قرار گیرد. مانند اضطراب عملکرد ورزشی، ورزشکار برای اضطراب آسیب‌دیدگی ارزیابی‌هایی دارد که عبارت‌اند از:

1- ورزشکار باید موقعیتی را که در آن احتمال یا امکان آسیب‌دیدگی وجود دارد، تهدیدآمیز فرض کند.

2-ورزشکار باید باور داشته باشد که نباید هر خواسته‌ای که موقعیت از او می‌خواهد را انجام دهد.

3-ورزشکار باید عواقب ناخوشایند آسیب‌دیدگی را درک کند (اشمیت و اسمول[17]،1990).

روان شناسان ورزشی نشان داده‌اند اضطراب با عملکرد ورزشی ارتباط دارد و باید به یک مقیاس اندازه‌گیری که میزان دقیق اضطراب را نشان می‌دهد تکیه کرد. در طول تاریخ کوتاه روان‌شناسی ورزشی، تدابیر اندازه‌گیری‌های گوناگون از اضطراب به کار گرفته‌شده است (براهنی،1371). همچنین عنوان می‌شود که برای اندازه‌گیری اضطراب سه روش وجود دارد:

1-ثبت تغییرات فیزیولوژیک فرد هنگامی‌که اضطراب را تجربه می‌کند مانند؛ ضربان قلب، ریتم تنفس، مقاومت الکتریکی پوست و اندازه‌گیری میزان ترشح غدد مختلف بدن.

2-مشاهده رفتارهای حرکتی فرد مانند لرزش دست و بدن، حرکات سریع و تند که آن‌ها را تحت عنوان بی‌قراری و ناآرامی می‌شناسیم.

3-رایج‌ترین روش اندازه‌گیری اضطراب عبارت است از به دست آوردن یک خود سنجی ذهنی از فرد به‌وسیله پرسشنامه (سپند،1376).

آسیب‌های ورزشي از مشكلاتي است كه بيشتر ورزشكاران در دوران زندگي ورزشي خود با آن مواجه می‌شوند و ازجمله نگرانی‌های ورزشكاران و مربيان است. ازاین‌رو آگاهي و پيشگيري از آسیب‌دیدگی و مقابله با آن ضروري به نظر می‌رسد. به همين منظور در سال‌های اخير علاقه به اين حوزه از تحقيق، افزایش‌یافته است تا ماهيت آسیب‌ها و چگونگي وقوع آن‌ها را بررسي كنند. با اين اميد كه از طريق بررسي همه جانبة ماهيت آسیب‌ها، دانش و آگاهي بيشتري كسب شود و ضمن پيشگيري از آن‌ها به فرايند توان‌بخشی و رهايي از آسیب‌دیدگی نيز كمك شود. عوامل مختلفي در اين زمينه دخالت دارند. ازاین‌رو محققان روانشناسي ورزش تلاش کرده‌اند تا نقش احتمالي افكار، احساسات و ویژگی‌های شخصيتي را در ميزان شيوع و وقوع آسیب‌دیدگی‌ها نشان دهند (اسکومکر و لوماکس[18]،2010).

درواقع یافته‌های حاصل از پژوهش‌های اخیر (فورد، اکلاند و گوردان[19]،2000؛ اسمیت وهمکاران[20]،2000) نشان می‌دهند که عوامل شخصیتی همچون خوش‌بینی، عزت‌نفس، سرسختی و اضطراب صفتی در آسیب‌دیدگی‌های ورزشی نقش دارند. بااین‌حال، این نقش پیچیده‌تر از آن است که در ابتدا به نظر می‌رسید، زیرا عوامل شخصیتی معمولاً رابطه بین اضطراب و آسیب‌دیدگی را تعدیل می‌کنند. یعنی، اگر یکی از ویژگی‌های فرد بالا بودن اضطراب صفتی باشد، رابطه بین اضطراب و آسیب‌دیدگی در زندگی این فرد ممکن است پررنگ‌تر از این رابطه در فردی باشدکه اضطراب صفتی کمتری دارد.

رابطه بین آسیب‌دیدگی و اضطراب رابطه پیچیده‌ای است. در مطالعه‌ای که بر روی 452 زن و مرد ورزشکار دبیرستانی (در رشته‌های کشتی، بسکتبال و ژیمناستیک) انجام شد، رابطه بین رخدادهای استرس‌زا در زندگی، حمایت اجتماعی خانواده، دوستان و مربیان، مهارت‌های مقابله و تعداد روزهایی که ورزشکار به دلیل آسیب‌دیدگی قادر به شرکت در فعالیت‌های ورزشی نبود را موردبررسی قراردادند (اسمیت، اسمول و پتاسک[21]،1990). در طول‌ترم تحصیلی، هیچ رابطه‌ای بین این عوامل یافت نشد. بااین‌وجود، در گروه خاصی از ورزشکارانی که سطح پایینی از حمایت‌های اجتماعی و مهارت‌های مقابله داشتند، بین استرس در زندگی و آسیب‌دیدگی‌های ورزشی ارتباط وجود داشت. این نتایج نشان می‌دهند که وقتی ورزشکاری بامهارت های مقابله پایین و حمایت اجتماعی اندک تغییراتی بزرگ را در زندگی تجربه می‌کند، خطر آسیب‌دیدگی ورزشی برای این فرد بیشتر است. همچنین، افرادی که دارای عزت‌نفس پایین هستند، بدبین هستند، یا سرسختی کمی دارند (فورد و همکاران،2000)، یا اضطراب صفتی بالاتری دارند (اسمیت وهمکاران،2000) آسیب‌دیدگی ورزشی بیشتری را تجربه خواهند کرد. این یافته‌ها مدل اندرسون و ویلیامز را تأیید کرده و اهمیت توجه به عوامل چندگانه روان‌شناختی را در رابطه با اضطراب و آسیب‌دیدگی نشان می‌دهند. مطالعات انجام‌شده روی ورزشکاران در معرض خطر آسیب‌دیدگی نشان دادند ورزشکارانی که در تمرینات مدیریت استرس شرکت کرده بودند در مقایسه با ورزشکارانی که در چنین تمرین‌هایی شرکت نکرده بودند، آسیب‌دیدگی کمتری را تجربه کردند (جانسون، اکنگرن و اندرسون[22]،2005؛ مدیسون و پراپاوسیس،2005). برای مثال، مدیسون و پراپاوسیس (2005)، 48 بازیکن راگبی با خطر آسیب‌دیدگی را (با حمایت اجتماعی اندک و سطح بالای مقابله اجتنابی) به شکل تصادفی در گروه کنترل بدون تمرین و گروه آزمایش تمرین مدیریت استرس قرار دادندو به این نتیجه رسیدندکه افراد گروه آزمایش زمان کمتری را در اثر آسیب‌دیدگی ازدست‌داده‌اند و افزایش در منابع مقابله و کاهش نگرانی را پس از پایان این برنامه تجربه می‌کردند.

به نظر می‌رسد برای بررسی ارتباط بین اضطراب و وقوع آسیب، هنوز جای بررسی زیادی وجود دارد. یکی از دلایلی که محققان برای تأیید ارتباط بین اضطراب و آسیب ورزشی به نتیجه روشنی دست نیافتند، این بود که مقیاس مناسبی برای ارزیابی اضطراب تا آن زمان در دسترس نبود. در سال 1952، ماندلون و ساراسون[23] بیان کردند که ارزیابی اضطراب به‌عنوان شاخصی عمومی به فقدان نتایج پیش‌بینی‌شده و رقابت پژوهشگران نسبت به ساختار مقیاس و استفاده از مقیاس در موقعیت خاصی از اضطراب کمک می‌کند. ازاین‌رو محققان روان‌شناسی ورزشی اظهار داشتند که به پیشرفت ابزارهایی جهت اندازه‌گیری اجزاء مختلف اضطراب (از قبیل ترس از شکست و ترس از آسیب) نیازمندیم (هانسون و همکاران[24]،1992؛ مارتنز و همکاران[25]،1990). بااین‌وجود هنوز پایه نظری اندازه‌گیری اضطراب درحال‌توسعه است. تا سال 2006 سه پرسشنامه اندازه‌گیری اضطراب آسیب ورزشی توسعه‌یافته بود که اولین پرسشنامه توسط کوتونز، فلتز و مالینا[26] (2000) ساخته‌شده بود که فقط برای ورزشکاران جوان (سنین 10 تا 14 ساله) کاربرد داشت و برای ورزشکاران سطوح دانشگاهی و قهرمانی قابل‌استفاده نبود. دومین مقیاس که تامپا نامیده می‌شد توسط میلر، کورای و تد[27] (1991) ساخته شد؛ 17 آیتمی بود و برای اندازه‌گیری ترس زیاد از آسیب‌دیدگی مجدد ناشی از فعالیت‌های جنبشی در مصدومین مورداستفاده قرار می‌گرفت. این پرسشنامه نمرات جداگانه‌ای را برای صدمه، ترس از آسیب‌دیدگی مجدد، اهمیت تمرین و اجتناب از تمرین فراهم می‌کرد و دارای اعتبار عاملی و ثبات درونی و قابلیت اطمینان قابل قبولی بود (سیلور و همکاران[28]،2002؛ اسویلکلز و همکاران[29]،2003؛ ولین و همکاران[30]،1995) و محدودیت اصلی این پرسشنامه این بود که عمدتاً برای افرادی که از انواع مختلف دردهای مزمن در رنج بودند (مثلاًکمر درد حاد، سندرم خستگی مزمن، فیبرومیالژیا) طراحی‌شده بود که امروزه برای استفاده جمعیت ورزشکاران مورداستفاده قرار نمی‌گیرد؛ و سومین پرسشنامه با عنوان اضطراب صفتی آسیب‌دیدگی ورزشی بود که توسط کلاینرت (2002) برای اندازه‌گیری اضطراب جهت‌دار مرتبط با آسیب‌دیدگی طراحی شد و به علت اینکه بجای ارزیابی صفت اضطراب آسیب ورزشی بیشتر موقعیت‌های اضطراب را می‌سنجید دارای محدودیت‌هایی بود. براین اساس مقیاس خود گزارشی برای ارزیابی اضطراب آسیب ورزشی طراحی شد که دارای آیتم‌هایی بود که ورزشکاران را در موقعیت‌های آسیب‌دیدگی (برای مثال،"وقتی‌که من آسیب می‌بینم...."، شوارتز[31]،1999) قرار می‌داد. این ارزیابی بر اساس مصاحبه‌های عمیق با ورزشکارانی که قبلاً دچار آسیب شده بودند، انجام شد و ادراک آنان از عواقب آسیب‌دیدگی را نشان می‌داد (کاسیدی و مورگان[32]،2005). همچنین بر اساس یافته‌های قبلی از تحقیقات آسیب‌دیدگی ورزشی (به‌عنوان‌مثال، چن و گراسمن[33]، 1988؛ هایل[34]،2000؛ لدی و همکاران[35]،1994؛ اسمیت و همکاران، 1993؛ تایلور[36]،1997؛ تریسی[37]،2003؛ یودری و همکاران[38]،1997؛ یودری و همکاران، 1997؛ ویس و تروگسل[39]، 1986) دوازده ارزیابی بیان شد که عبارت‌اند از:

الف) چهار ارزیابی شناختی مرتبط با عواقب بدنی ناخوشایند از آسیب‌دیدگی که شامل اضطراب مرتبط با:1) آسیب‌دیدگی مجدد،2(تجربه درد،3) از دست دادن عملکرد طبیعی؛

ب) چهار ارزیابی مرتبط با عواقب روانی ناخوشایند از آسیب‌دیدگی که شامل اضطراب مرتبط با الف) داشتن تصویری منفی از بدن؛ ب) اثرات تجربیات ناخوشایند؛ ج) از دست دادن پتانسیل؛ د) داشتن آینده‌ای نامشخص؛

ج) چهار ارزیابی مرتبط با درک پیامدهای اجتماعی از آسیب‌دیدگی که شامل اضطراب مرتبط با الف) تجربه طرد شدن اجتماعی ب) از دست دادن حمایت اجتماعی ج) برداشت دیگران از ورزشکار د)مأیوس شدن افراد خاص از ورزشکار بود.

با توجه به این یافته‌ها کاسیدی در سال 2006 به توسعه پرسشنامه‌ای معتبر و قابل‌اعتماد برای اندازه‌گیری اضطراب آسیب ورزشی اقدام کرد. وی در اولین مرحله، از گروهی متخصص برای بررسی روایی محتوای سؤالات استفاده کرد. در مرحله دوم نمونه کوچکی از ورزشکاران دانشگاهی پرسشنامه اصلاح‌شده را تکمیل کردند و سپس پاسخ‌های آن‌ها برای تعیین اعتبار پرسشنامه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. در مرحله سوم نمونه بزرگی از ورزشکاران دانشگاهی پرسشنامه را تکمیل کردند. پاسخ‌ها برای ارزیابی ساختار پرسشنامه و برای کاهش سؤالات قابل‌کنترل تحلیل عاملی شدند. پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی در ابتدا 46 سؤالی بود که دارای حداقل 4 فاکتور بود که برای 11 پیامد بد از آسیب‌دیدگی شناسایی‌شده بود. بر اساس این پرسشنامه کاسیدی (2006) پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی را طراحی و تدوین نمود که در ابتدا 51 سؤالی بود و توسط 300 ورزشکار دانشجو از رشته‌های مختلف ورزشی تکمیل گردید. پس از تحلیل عاملی اکتشافی پرسشنامه معتبرتری با 29 سؤال و هفت خرده مقیاس مورد تأیید قرار گرفت. این پرسشنامه برای ورزشکارانی که سابقه آسیب‌دیدگی قبلی نداشتند و همچنین ورزشکارانی که سابقه آسیب‌دیدگی داشته‌اند، مورداستفاده قرار می‌گیرد. این مقیاس مفیدترین و جامع‌ترین مقیاس برای اندازه‌گیری اضطراب آسیب ورزشی است زیرا علاوه بر اندازه وجهت اضطراب، منبع آن را نیز شناسایی می‌کند. این ابزار همچنین بر چگونگی ارزیابی ورزشکار از آسیب احتمالی، نسبت به تشخیص چیزی که برای ورزشکار خطرآفرین است، تمرکز می‌کند (کاسیدی،2007). این پرسشنامه با 29 سؤال 7 خرده مقیاس از دست دادن توانایی‌های ورزشی (پنج سؤال)، تجربه درد (چهار سؤال)، از دست دادن حمایت اجتماعی (چهار سؤال)، آسیب‌دیدگی مجدد (چهار سؤال)، مأیوس شدن افراد خاص (چهار سؤال)، اختلال تصور از خود (چهار سؤال) را به‌صورت مقیاس 5 ارزشی (1: کاملاً مخالفم تا 5: کاملاً موافقم) اندازه‌گیری می‌کند. سیستم امتیازدهی 5 درجه‌ای است، نمره یک یعنی ورزشکار اضطراب آسیب ورزشی کمی دارد و نمره پنج یعنی ورزشکار اضطراب آسیب ورزشی زیادی دارد. این ریزنمرات با میانگین نمرات هریک از خرده مقیاس‌ها محاسبه می‌شود. نمره کل از میانگین تمام خرده مقیاس‌ها به دست می‌آید. علاوه بر این، انواع مختلفی از ارزیابی‌ها و اضطراب را شناسایی می‌کنند، درنتیجه افراد می‌توانند ریزنمراتی را در هر رده داشته باشند که می‌تواند به تعیین فاکتورهایی که در اضطراب آسیب ورزشی شرکت دارند، کمک کند (کاسیدی،2006). تحقیقات قبلی انجام‌شده قابلیت اطمینان مقیاس را آزمایش کردند و نمره کامل آلفا را α=0.95 پیدا کردند. اطمینان درونی در تمامی هفت خرده مقیاس مشخص شد: ازدست‌داده دادن توانایی‌های ورزشی (89/0=α)، ادراک ضعیف از خود (90/0=α)، تجربه درد (89/0=α)، از دست دادن حمایت اجتماعی (87/0=α)، آسیب‌دیدگی مجدد (87/0=α)، مأیوس شدن افراد خاص (86/0=α) و اختلال تصور از خود (81/0=α)(کاسیدی،2006). تحلیل عاملی تأییدی از هفت خرده مقیاس پشتیبانی می‌کند (کاسیدی،2007). با توجه به اینکه ارتباط اضطراب صفتی و بروز آسیب ورزشی در مطالعات قبلی موردبررسی قرارگرفته است، اما نتایج حاصل از این مطالعات در بیشتر قسمت‌ها مبهم می‌باشد و نشان می‌دهند که سطوح بالای اضطراب صفتی با وقوع آسیب‌دیدگی بیشتری در ورزشکاران مرتبط است. در ایران نیز وجود ابزاري كه در سطح بزرگي از جوامع بتوان از آن استفاده كرد (در چندين جامعه روا و پايا باشد) موردنیاز است. در حد امكان، وجود چنين ابزاري براي جامعه ايران از الزامات پژوهش در حيطة روان‌شناسی ورزشي است. در علم روان‌شناسی ورزشي پرسشنامه‌ها نقشي اساسي و مهم دارند؛ زيرا غالب متغيرها در اين جنس سازه‌ها (متغيرهاي پنهان) هستند. پرسشنامه‌ها با كسب اطلاعات از رفتارهاي مشاهده‌شده، وضعيت سازة موردنظر را می‌سنجند. نكات شايان توجه در استفاده از پرسشنامه‌ها اين است كه بیشتر این آزمون‌ها در بستر فرهنگي بيگانه طراحی‌شده‌اند و مفاهيم به‌کاررفته در آن‌ها به ویژگی‌های فرهنگي و اجتماعيِ جامعه مبدأ وابسته است. ازاین‌رو با ترجمه صرف اين ابزارها، نمی‌توان اطمينان حاصل کرد که پرسشنامه به‌طور كامل برگردانده شده است و قابليت استفاده را دارد (واعظ موسوی، 1379). زماني كه ابزاري از زباني به زبان ديگر ترجمه می‌شود، بايد ویژگی‌ها و كيفيت اندازه‌گیری آن مطالعه شود (بامگارتنر و جکسون،1376). ترجمه يك پرسشنامه و تطبيق آن بافرهنگ جامعه و همچنين بررسي روايي و پايايي آن درنهایت با استانداردسازی آن ختم می‌شود. در اين راستا آزمونگران، مجريان و محققان باتجربه و متخصص بايد، بتوانند سطح كيفي و كمي اصول و فنون روان‌سنجی را ارتقا دهند (شفیع‌زاده، 1385). در اين راستا، اين پژوهش بر اين هدف است تا با بررسي روايي و پايايي «پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی» کاسیدی، گامي مفيد براي پژوهش در زمينة اضطراب ورزشي بردارد و اتحاد مفاهيم روش‌شناسی را در اين زمينه با ديگر كشورها تحكيم بخشد.

ضرورت بررسی این ویژگی بین ورزشکاران کشور ضروري به نظر می‌رسد. از طرفی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی (SIAS) تاکنون در کشور اعتبار یابی نشده است و ازآنجایی‌که در منابع مختلف ابعاد دیگری از اضطراب بررسی‌شده است. لذا به‌منظور ایجاد ابزاري مناسب براي فراهم‌سازی بستري براي پژوهش‌های آینده، تعیین روایی و پایایی پرسشنامۀ مذکور ضروري است. این پرسشنامه یکی از جدیدترین پرسشنامه از این مدل سلسله مراتبی است که با نگاهی ویژه، اضطراب آسیب ورزشکاران کشور را بررسی می‌کند. از این پرسشنامه، پس از تعیین ویژگی‌های مهم روایی و پایایی، می‌توان به‌منظور شناسایی اندازه و جهت اضطراب آسیب ورزشکاران و همچنین منابع اضطراب آسیب ورزشی، تهیۀ ابزارهاي مختلف براي ارزیابی جنبه‌های مختلف وجودي ورزشکاران و نیز به‌عنوان پاسخگوي برخی نیازهاي روان‌شناختی رشته‌های ورزشی مختلف و دوره‌های سنی مختلف استفاده کرد؛ بنابراین با توجه به سؤال‌ها و ابهام‌های موجود و نبود ابزاري مناسب براي اندازه‌گیری اضطراب آسیب ورزشی ورزشکاران کشور تحقیق حاضر درصدد است اعتبار و پایایی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی را که برای ارزیابی اضطراب آسیب ورزشی ورزشکاران طراحی‌شده تعیین نماید.

روش تحقیق

اين پژوهش از نوع همبستگي بوده و در دستة پژوهش‌های وابسته به مدل است. هدف بررسي روايي تأييدي و پايايي «پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی» کاسیدی است. از بین کلیۀ ورزشکاران مرد رشته‌های مختلف ورزشی استان گلستان در سال 95-1394، 237 ورزشکار از رشته‌های ورزشی انفرادي و تیمی شامل کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو، بدمینتون، فوتبال، بسکتبال، دوومیدانی، ووشو، کاراته، جودو، وزنه‌برداری، آمادگی جسمانی، والیبال و به تعداد پراکنده از سایر رشته‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. براي ارزیابی هفت فاکتور اضطراب آسیب ورزشی شامل از دست دادن توانایی‌های ورزشی، ادراک ضعیف از خود، تجربه درد، مأیوس شدن افراد خاص، از دست دادن حمایت اجتماعی، آسیب‌دیدگی مجدد، اختلال تصور از خود از پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی (SIAS) کاسیدی استفاده شد. اندازه‌گیری در این پرسشنامه از نوع لیکرتی پنج ارزشی است که از گزینۀ «کاملاً نادرست» تا «کاملاً درست» پراکندگی دارد. پس از ترجمه پرسشنامه توسط محقق، چند متخصص و مترجم صحت ترجمۀ آن را تأیید کردند. سپس، پرسشنامه در جامعه‌ای کوچک توزیع و تکمیل شد و اصلاحات احتمالی آن لحاظ شد (مطالعۀ مقدماتی). پرسشنامه به ورزشکاران ارائه شد و پس از علامت‌گذاری، وضعیت خود را در مورد هر سؤال از گزینۀ کاملاً نادرست تا کاملاً درست بیان می‌کردند که از نمرة یک تا پنج به آن‌ها تعلق می‌گرفت. پس از کمی کردن، این اعداد براي تجزیه‌وتحلیل آماري استفاده شد.

 براي محاسبۀ فراوانی‌ها، رسم نمودارها، طبقه‌بندی داده‌ها، محاسبۀ شاخص‌های مرکزي و پراکندگی در مورد متغیرهاي پژوهش از روش‌های توصیفی و براي تحلیل عاملی داده‌ها از تحلیل مؤلفه‌های اصلی [40]و به‌منظور تعیین ساختار سادة پرسشنامه از چرخش واریماکس[41] استفاده شد. قبل از اجراي تحلیل عاملی از اطمینان کفایت نمونه از اندازة  KMO[42] و همچنین اطمینان از صفر نبودن همبستگی جامعه پژوهش از آزمون کرویت باتلر[43] استفاده شد. براي تعیین ثبات درونی پرسشنامه و خرده مقیاس‌های آن از ضریب آلفاي کرونباخ استفاده شد. در تحلیل عاملی تأییدي از شاخص‌هایی ، چون کاي اسکوئر[44]، نیکویی برازش[45]، نیکویی برازش اصلاح‌شده[46]، ریشۀ مربعات خطاي برآورد شده[47]،  شاخص توکر لوئیس[48] و دیگر شاخص‌های برازش مدل استفاده شد(شوماخر و لومکس،1388)

تحليل داده‌ها

براي تحليل داده‌ها در بخش پايايي از آلفاي كرونباخ و براي بررسي روايي سازه از تحليل عاملي

اكتشافي و تأييدي(با روش برآورد بيشينه) استفاده شد. تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای آماري SPSS-22 و لیزرل[49] 5/8 انجام گرفت.

یافته‌های تحقیق

جدول.1 نتایج تأیید پیش‌فرض‌های تحلیل مؤلفه‌های اصلی پرسشنامۀ اضطراب آسیب ورزشی ورزشکاران

پیش‌فرض

مقدار

مقدار کیسر میر اولکین ) کفایت حجم نمونه(

828/0

آزمون کرویت بارتلت مقدار مجذور کاي

569/1611

درجۀ آزادي

276

سطح معنی‌داری

0.0

نتایج ارائه‌شده در جدول 1 نشان می‌دهد تمامی پیش‌فرض‌های موردنیاز و مربوط با استفاده ازروش تحلیل عاملی رعایت شده‌اند و از حد تعیین‌شده نیز بیشترند. نتیجۀ آزمون کفایت 828/0 به دست آمد که در حد مطلوبی است و اگر این میزان بیش از 5/0 باشد، قابل‌قبول است که به همین دلیل میزان گزارش‌شده مطلوب است. همچنین نتیجۀ آزمون کرویت بارتلت نیز معنی‌دار به‌دست‌آمده است (0.0,p= 1611.569 =x2)؛ ازاین‌رو تمامی پیش‌فرض‌های لازم رعایت شده است.

 جدول 2. واریانس کل تبیین شده به روش استخراج در تحلیل اجزاي اصلی

 

 

اجزاء یا

سؤالات

مقادیر اولیه

بارهاي عاملی اندازه‌های استخراجی

عناصر استخراجی

پس از چرخش

مجموع

واریانس

تبیین شده

درصد

واریانس

 

واریانس

تراکمی

مجموع

واریانس تبیین

استخراجی

درصد

واریانس

واریانس

تراکمی

مجموع واریانس

تبیین شده پس از

چرخش

1

876/5

482/24

482/24

876/5

482/24

482/24

988/2

2

101/2

754/8

237/33

101/2

754/8

237/33

241/2

3

028/2

450/8

686/41

028/2

450/8

686/41

221/2

4

267/1

280/5

966/46

267/1

280/5

966/46

162/2

5

155/1

812/4

788/51

155/1

812/4

788/51

139/2

6

114/1

642/4

420/56

114/1

642/4

420/56

789/1

واریانس کل تبیین شده به روش استخراج. تحلیل اجزاي اصلی، قبل و بعد از چرخش نشان­ می‌دهد شش عامل اصلی است که واریانس تبیین شده درمجموع مقادیر ویژه اولیه آن‌ها بیشتر از یک است. مقدار واریانس تراکمی تبیین شده در مقادیر اولیه نیز قابل‌قبول است که مقدار آن 24/482 است. همچنین مجموع واریانس تبیین شده پس از چرخش نیز نشان داده‌شده است.

شکل 1. نمودار سنگریزه مقادیر ویژه

شکل 1 مقدار ویژه شش عامل را نشان می‌دهد که بیش از یک هستند. این عامل‌ها درواقع همان سؤالات هستند که به عامل‌هایی تبدیل‌شده‌اند که مقادیر ویژه را به خود اختصاص داد ه اند.

نتایج تحلیل عاملی ارائه‌شده در جدول 2 نشان می‌دهد سؤال‌های پرسشنامۀ اضطراب آسیب ورزشی در کل 420/56 درصد واریانس تراکمی مربوط به اضطراب آسیب ورزشکاران را شامل می‌شود به این صورت که درصد واریانس مربوط به عامل اول بیشترین درصد واریانس را دارد (482/24 درصد واریانس)، پس‌ازآن عامل دوم با (754/8 درصد واریانس)، پس‌ازآن عامل سوم با (450/8 درصد واریانس)، عامل چهارم (با 280/5 درصد واریانس)؛ سپس عامل پنجم با (812/4 درصد واریانس) و بالاخره عامل ششم با (642/4 درصد واریانس) مربوط است. با مراجعه به جدول 3 مشخص می‌شود که سؤالات (10،12، 15،16،18، 25) به ترتیب با واریانس‌های بالا به عامل اول (ازدست‌داده دادن توانایی‌های ورزشی) مربوط‌اند، سؤالات (7، 8، 11، 14، 20) به عامل دوم (مأیوس شدن افراد خاص از فرد) مربوط‌اند، سؤالات (19، 22، 28) به عامل سوم (آسیب‌دیدگی مجدد) مربوط می‌شود، سؤالات (4، 13، 17، 26) به عامل چهارم (ادراک ضعیف فرد از خودش) مربوط می‌شود، سؤالات (21، 27، 29) به عامل پنجم (از دست دادن حمایت اجتماعی) مربوط می‌شود و سؤالات (3، 5،6) به عامل ششم (اختلال تصور از خود) مربوط می‌شود. سؤالات 1، 2، 9، 23، 24 و همچنین عامل سوم از مقیاس اصلی به دلیل بار عاملی کم بعد از چرخش از گردونۀ سؤالات حذف می‌شوند.

 

جدول 3. بار عاملی اجزاء پس از اجراي چرخش

 

اجزاء

1

2

3

4

5

6

1

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

3

 

 

 

 

 

737/0

4

 

 

 

615/0

 

 

5

 

 

 

 

508/0

6

 

 

 

457/0

7

423/0

 

 

 

 

 

8

 

649/0

 

 

 

 

9

 

 

 

 

 

 

10

648/0

 

 

 

 

 

11

 

746/0

 

 

 

 

12

612/0

 

 

 

 

 

13

 

 

 

638/0

 

 

14

 

330/0

 

 

15

 

485/0

 

 

 

 

16

727/0

 

 

 

 

 

17

 

 

503/0

 

 

18

668/0

 

 

 

 

19

 

 

709/0

 

 

 

20

411/0

 

 

 

21

 

 

 

 

772/0

 

22

 

 

702/0

 

 

 

23

 

 

 

 

 

 

24

 

 

 

 

 

 

25

587/0

 

 

 

 

26

 

 

 

579/0

 

 

27

 

 

 

 

800/0

 

28

 

 

585/0

 

 

29

 

 

 

 

754/0

 

تحلیل عاملی مرتبۀ اول

مدل عاملی تأییدي استفاده‌شده در تحقیق از نوع مرتبه اول[50] است که با شش عامل به‌عنوان

متغیر پنهان ترسیم‌شده است. همان طور که در مدل ساختاري در تحلیل عاملی اکتشافی مشاهده شد، متغیرهاي مشاهده شده براي هر عامل مطابق تحلیل عاملی اکتشافی در نظر گرفته شد.

بررسی اعتبار سازة عاملی پرسشنامه

براي انجام این فرضیه مدل زیر که در شکل 2 نشان داده می‌شود، براي برازش داد ه ها به مدل مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی انواع شاخص هاي برازش مدل که با نام شاخص هاي نیکویی برازش ([51]هرچه مقدار آن ها بیشتر باشد، نشان حمایت قو يتر از مدل است) و شاخص هاي بدي  برازش [52](هرچه مقدار آن ها کمتر باشد، نشان حمایت قو يتر از مدل است(خوانده می شود استفاده می شد. شکل2 الگوي ساختار عامل از دست دادن توانایی  های ورزشی، مأیوس شدن افراد خاص از فرد، آسیب دیدگی مجدد،  ادراک ضعیف فرد از خود، از دست دادن حمایت اجتماعی، اختلال تصور از خود شناسایی شده و سؤال هاي مربوط به هر عامل(خرده مقیاس) را به همراه مقدار بار عاملی هر سؤال نشان می دهد. مقدار نسبت بحرانی برآورد شدة غیراستاندارد به خطاي معیار برآورد شده است که براي رد فرضیۀ صفر، مقدار این پارامتر را برابر صفر قرار می‌دهد و احتمال خطا را برآورد می‌کند. هرچه این مقدار بزرگ‌تر باشد، میزان ضریب محاسبه‌شده از صفر دورتر است و با اطمینان90%؛یعنی با حداکثر خطا05/0 خطا قابل‌قبول است. تمام ارتباطات تعیین‌شده نشان می‌دهد که بارهاي تعیین‌شده روي عامل‌ها تأیید می‌شود و میزان خطاي برآورد شده، در مقایسه با میزان تخمین زده معنی‌دار نیست.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شکل 2. الگوي نظري ساختار پرسشنامۀ اضطراب آسیب ورزشی به همراه بار عاملی هر سؤال

 

3

4

5

6

7

8

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

25

26

27

28

29

ازدست دادن توانایی های ورزشی

مأیوس شدن افراد خاص از فرد

آسیب دیدگی مجدد

ادراک ضعیف فرد از خودش

از دست دادن حمایت اجتماعی

اختلال تصور از خود

E1

E2

E3

E4

E5

E8

E7

E6

E9

E10

E11

E24

E23

E22

E12

E13

E14

E15

E16

E17

E18

E19

E20

E21

0.77

0.88

0.63

1.03

0.78

0.74

0.51

0.49

0.45

0.75

0.90

0.88

0.62

0.80

0.82

0.68

0.51

0.78

0.60

0.66

0.53

0.55

0.55

0.57

0.82

1.05

1.07

1.21

0.60

0.75

0.83

0.74

0.66

0.97

  1. 34

0.80

2.14

1.24

1.13

0.90

0.83

1.64

0.80

0.75

1.76

1.83

1.15

2.77

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بررسی شاخص‌های کلی پردازش

با تأکید بر این نکته که این شاخص نمی‌تواند به‌تنهایی معیاري براي تصمیم‌گیری درباره قابل‌قبول یا غیرقابل‌قبول بودن مدل باشد. مقدار کاي اسکوئر برابر553.40با سطح معنی‌داری P = 0.0است که نتیجه‌ای مطلوب است؛ زیرا مقدار در دو ماتریس کوواریانس مشاهده و بازتولید شده است. بااین‌حال، اینکه چنین مقداري با چه درجۀ آزادي به‌دست‌آمده، حائز اهمیت است. می‌توان چنین قضاوت کرد که هرچه درجۀ آزادي مدل از درجۀ آزادي مدلی اشباع‌شده)برابر با صفر(دور شود و به درجۀ آزادي مدلی مستقل نزدیک‌تر شود(276)مطلوب‌تر تلقی می‌شود. چنین قضاوتی بر این مبناست که افزودن هر پارامتر آزاد به مدل باعث کاهش یک درجۀ آزادي خواهد شد.  نسبت کاي اسکوئر به درجۀ آزادي که کاي اسکوئر نسبی خوانده می‌شود، می‌تواند شاخص مناسبی براي مدل تدوین‌شده باشد. مقادیر یک تا 5 براي این شاخص مناسب و مقادیر نزدیک به 2تا3خوب تفسیر می‌شود. مقداري که در این جدول مشاهده می‌شود(2.005)نشان دهندة وضعیتی خوب براي مدل است.

آزمون خوبي(نيكويي) برازش[53]

در آزمون خوبي برازش، تناسب مجموعه داده‌ها بررسي مي‌شود و شاخص‌هاي آن عبارت‌اند از:

  • نسبت x2 به df كه برابر با2.005است. بنابراين مدل از برازش خوبي برخوردار است.
  • ريشه ميانگين مجذور خطاي تقريبي [54](RMSEA)برابر 0.078 است که به‌عنوان اندازه تفاوت برای هر درجه آزادی تعریف‌شده است و مقدار آن درواقع همان آزمون انحراف هر درجه آزادی است، برای مدل‌هایی که برازندگی خوبی داشته باشد،کمتر از05/0 است.مقادیر بالاتر از آن تا 0.08 نشان‌دهنده خطای معقولی برای تقریب در جامعه است.مدل‌هایی که RMAEA آن‌ها 1/0 یا بیشتر باشد برازش ضعیفی دارد. بنابراين مدل از برازش لازم برخوردار است.
  • شاخص [55]GFI که برابر 0.83 است . که هرچه به عدد یک نزدیک‌تر باشند،نیکویی برازش مدل با داده‌های مشاهده‌شده بیشتراست.
  • شاخص[56] AGFI كه برابر با 0.79 است.
  • شاخص[57] NFI که شاخص بنتلر-بونت هم نامیده می‌شود.بنتلروبونت( 1980 )مقادیر برابر یا بزرگ تراز 0.9 شاخص را در مقایسه با مدل صفر،به‌عنوان شاخص خوبی برای برازندگی مدل‌های نظری توصیه کرده‌اند،درحالی‌که برخی از پژوهشگران نقطه برش 0.80 را به کار می‌برند.در این مدل برابر 0.84می‌باشد که از برازش خوبی برخوردار است.
  • شاخص[58] NNFI شاخص تاکر- لویزاست که در بیشتر موارد شاخص نرم شده برازندگی نامیده می‌شود، این شاخص مشابه NFIاست اما برای پیچیدگی مدل جریمه می‌پردازد. چون دامنه این مدل محدود به صفر و یک نیست تفسیر آن نسبت به NFI دشوارتر است. بر پایه قرارداد مقادیر کمتر ا ز 0.90 آن مستلزم تجدیدنظر در مدل است.در این مدل برابر 0.89است که تقریباً مقدار خوبی می باشد.
  • شاخص[59] CFI بزرگ تراز 9/0 قابل‌قبول و نشانه برازندگی مدل است.این شاخص از طریق مقایسه یک مدل به‌اصطلاح مستقل که در آن بین متغیرها هیچ رابطه‌ای نیست با مدل پیشنهادی موردنظر،مقدار بهبود را نیز می‌آزماید.که در این مدل برابر 0.90 و قابل‌قبول است.
  • ریشه دوم میانگین مربعات باقی‌مانده RMR به‌عنوان یکی از عمومی‌ترین شاخص‌هایی که در قضاوت کلی درباره مدل‌های تدوین‌شده کاربرد دارد، نشان می‌دهد مدل تدوین‌شده را می‌توان قابل‌قبول دانست یا خیر. این شاخص بین دو مقدار صفر و یک تغییر می‌کند و به‌عنوان شاخصی براي بدي برازش شناخته می‌شود؛ یعنی هرچه کوچک‌تر باشد، مدل قابل‌قبول‌تر تلقی می‌شود و در این مدل0.14 می‌باشد که نشان‌دهنده قابل‌قبول بودن مدل می‌باشد.

 درنهایت براي بررسي همساني دروني زير مقیاس‌های«پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی» از آلفاي كرونباخ استفاده شد و نتايج نشان داد آلفاي كرونباخ برای این پرسشنامه 853/0 به‌دست‌آمده است. اگر ضريب آلفای کرونباخ0.7 يا بيشتر باشد، پرسشنامه از پايايی مطلوبی برخوردار است و می‌توانید از بابت همبستگی درونی سؤالات مطمئن باشيد. نتايج مبين اين مطلب است كه مقياس داراي همساني دروني مطلوبي است.

بحث و نتیجه‌گیری

همان‌گونه كه در بخش یافته‌ها مشاهده شد«پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی»روايي و پايايي مناسبي داشت. نتايج حاصل از تحليل عاملي اكتشافي تقريباً همانند مدل کاسیدی بود، همچنین خرده مقیاس سوم یعنی «احساس درد» و سؤالات 1، 2، 9، 23و24 به دلیل نداشتن بار عاملی مناسب  حذف گردیدند. در تحقیق کاسیدی (2006)اعتبار و پایایی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی(SIAS) که شامل 29 سؤال بود،با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی بر روی 300 ورزشکار رشته‌های مختلف در هفت خرده مقیاس با ضریب اطمینان  (α = .95)تأیید شد. ضرایب ثبات درونی آلفاي کرونباخ از 89% در خرده مقیاس اول تا 81%در خرده مقیاس هفتم گزارش شد.پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی (SIAS)برای ارزیابی هفت فاکتور اضطراب آسیب ورزشی طراحی شد که شامل از دست دادن توانایی‌های ورزشی، ادراک ضعیف فرد از خودش، تجربه درد، از دست دادن حمایت اجتماعی، آسیب‌دیدگی مجدد و اختلال تصور از خود است.  ضریب آلفاي کرونباخ برای پرسشنامه مذکور853/0 محاسبه گردید. دلایل جابه‌جایی برخی سؤالات را می‌توان به شرایط فرهنگی یا درك متفاوت ورزشکاران از سؤالات مرتبط دانست. با نگاهی به ساخت پرسشنامه، جابه‌جایی برخی سؤالات در تحلیل عاملی منطقی به نظر می‌رسد؛ براي مثال می‌توان به سؤال 15 اشاره کرد که در نسخۀ اصلی در مؤلفۀ  چهارم(از دست دادن حمایت اجتماعی) بود که در این تحلیل به‌درستی به مؤلفۀ اول(از دست دادن توانایی‌های ورزشی) منتقل‌شده است؛ بنابراین نسخۀ  اعتبار یابی شده می‌تواند براي کاربرد در کشور توصیه شود. مقایسۀ نسخۀ اصلی با نسخۀ اعتبار یابی شده به شرح زیر است:   در نسخۀ اصلی در سؤالات 10، 12، 16، 18، 25 عامل اول ( از دست دادن توانایی‌های ورزشی) اندازه‌گیری می‌شود، در سؤالات 2، 21، 27، 29 عامل دوم(ادراک ضعیف فرد از خود) اندازه‌گیری می‌شود، در سؤالات 1، 6، 9، 24 عامل سوم(احساس درد)اندازه‌گیری می‌شود، در سؤالات 7، 8، 15، 21 عامل چهارم(از دست دادن حمایت اجتماعی) اندازه‌گیری می‌شود،در سؤالات 17، 19، 23، 28 عامل پنجم( آسیب‌دیدگی مجدد)  اندازه‌گیری می‌شود،در سؤالات 3، 14، 20، 23 عامل ششم (مأیوس شدن افراد خاص از فرد)  اندازه‌گیری می‌شود و در سؤالات 3، 14، 20،23 عامل هفتم (اختلال تصور فرد از خود)  اندازه‌گیری می‌شود. در این مقایسه و نسخۀ اعتبار یابی شده ،خرده مقیاس سوم(احساس درد) و همچنین سؤالات 1، 2، 9، 23، 24 نیز حذف شدند . علاوه بر این با توجه به نظر متخصصان سؤالات مربوط به هر یک از خرده مقیاس‌ها و ترتیب خرده مقیاس‌ها نیز تغییر کردند یعنی  سؤالات 10، 12، 15، 16، 18، 25 مربوط به خرده مقیاس اول(از دست دادن توانایی‌های ورزشی)؛ سؤالات(7، 8، 11، 14، 20)مربوط  به خرده مقیاس دوم(مأیوس شدن افراد خاص از فرد)، سؤالات (19، 22، 28) مربوط  به خرده مقیاس سوم(آسیب‌دیدگی مجدد) ، سؤالات (4، 13، 17، 26) مربوط  به خرده مقیاس چهارم(ادراک ضعیف فرد از خودش)، سؤالات (21، 27، 29) مربوط به خرده مقیاس پنجم(از دست دادن حمایت اجتماعی) و سؤالات (3، 5،6) به خرده مقیاس ششم(اختلال تصور از خود) مربوط می‌شوند. باوجوداینکه نمی‌توان در تحلیل عاملی تأییدي یک عدد را به‌تنهایی گزارش کرد و فقط از روي شاخص‌های خوبی و بدي برازش در چند حالت می‌توان قضاوت کرد، هما ن طور که دریافته ها توضیح داده شد، شاخص‌های مذکور همه در حد قابل‌قبول قرار دارند و مانند تحقیقات اشاره‌شده در سایر کشورها در ایران و در میان ورزشکاران  می‌توان از این پرسشنامه استفاده کرد.

منابع

 بامگارتنر، تد. اي، و جكسن. اندرو، اس. ( 1376 ). "سنجش و انداز ه گيري در تربیت‌بدنی". سپاسي،.حسين. نوربخش، پريوش. تهران: انتشارات سمت، ص: 130-128.

شفیع‌زاده، محسن.( 1385 ). "اعتبار یابی مقياس انگيزة مشاركت ورزشي و تكليف گرايي و خود گرایی". طرح پژوهشي، پژوهشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشي، ص: 43-42.

رندال اي.شوماخر و ریچارد جی.لومکس( 1388 ) مقدمه‌ای بر مد ل سازي معادله ساختاري.ترجمه ،قاسمی، وحید. انتشارات جامعه شناسان.

واعظ موسوي، سيد محمدكاظم. ( 1379 ). "روانشناسي ورزشي، مقدمه‌ای بر دانشنامه تربیت‌بدنی، وزارت علوم، تحقيقات و فناوري". تهران: انتشارات بنياد دانشنامه بزرگ علوم فارسي، ص: 59-55.

Ahern, D. K., & Lohr, B. A. (1997). Psychosocial factors in sports injury rehabilitation. Clinics in sports medicine, 16(4), 755-768.

Cassidy, C.M. (2007). Further development of the Sport Injury Appraisal Scale. Paper presented at the annual meeting of the Association for Applied Sport Psychology, Louisville, KY.

Cassidy, C.M. (2006a). Development of a measure of sport injury anxiety: The sport injury appraisal scale (Doctoral dissertation).

Cassidy, C. M., & Morgan, T. K. (2005, October). Identifying the perceived consequences of injury: A qualitative investigation. Paper presented at the annual meeting of the Association for the Advancement of Applied Sport Psychology, Vancouver, BC.

Chan, C. S., & Grossman, H. Y. (1988). Psychological effects of running loss on consistent runners. Perceptual and Motor Skills, 66(3), 875-883.

Ford IW, Eklund RC, Grodon S. An examination of psychosocial variables moderating the relationship between life stress and injury time-loss among athletes of a high standard. J Sport Sci2000,18:301-412.

Hanson, S.J., McCullagh, P., & Tonymon, P. (1992). The relationship of personality characteristics, life stress, and coping resources to athletic injury. Journal of Sport & Exercise Psychology. 14, 262-272.

Heil, J. (2000). The injured athlete. In Y. L. Hanin (Ed.), Emotions in sport(pp.245-266). Champaign, IL: Human Kinetics.

Johnson, U. Kkengren, J. Andersen, MB. (2005). "Injury prevention in Sweden: Helping soccer players at risk. Journal of sport and exercise psychology". 27: pp:8-32.

Kvist, J., Ek, A., Sporrstedt, K., & Good, L. (2005). Fear of re-injury: A hindrance for returning to sports after anterior cruciate ligament reconstruction. Knee Surgery Sports Traumatology Arthroscopy, 13, 393-397.

Kleinert, J. (2002). Causative and protective effects of sport injury trait anxiety on injuries in German university sport. European Journal of Sport Science, 2(5), 1-12.

Kontos, A. P., Feltz, D. L., & Malina, R. M. (2000). The perception of risk of injury in sports scale: Confirming adolescent athletes’ concerns about injury. Journal ofSport & Exercise Psychology, 22, S12.

Lazarus, R. S. (1991c). Progress on a cognitive-motivational-relational theory of emotion. American Psychologist, 46, 819-834.

Leddy, M. H., Lambert, M. J., & Ogles, B. M. (1994). Psychological consequences of athletic injury among high-level competitors. Research Quarterly for Exercise and Sport, 65, 347-354.

Maddison, R., & Prapavessis, H. (2005). A psychological approach to the prediction and prevention of athletic injury. Journal of Sport and Exercise Psychology, 27(3), 289.

Martens, R., Vealey, R. S., & Burton, D. (1990). Competitive anxiety in sport. Champaign, IL: Human Kinetics.

Miller, R. P., Kori, S. H., & Todd, D. D. (1991). The Tampa Scale. Unpublished reportTampa.

Schumacker R. E., Lomax R. G. (2010)."A beginner’s guide to structural

equation modeling". Routledge Publishers, Third Eddition,PP: 42-51.

Schwarz, N. (1999). Self-reports: How the questions shape the answers. American Psychologist, 54, 93-105.

Silver, A., Haeney, M., Vijayadurai, P., Wilks, D., Pattrick, M., & Main, C. J. (2002).The role of fear of physical movement and activity in chronic fatigue syndrome Journal of Psychosomatic Research, 52, 485-493.

Smith, R. E., & Smoll, F. L. (1990). Sport performance anxiety. In H. Leitenberg (Ed),Handbook of social and evaluation anxiety (pp. 417-454). New York: PlenumPress.

Smith,R.E.,& Smoll,FL.,& Ptacek,J.T.(1990).Conjuntive moderator  variables in vnlnerability and resiliency research: Life stress, social support and coping skills,and adolescent sport injuries. Journal of Personality and Social Psychology,58(2)360-369.

Smith, A. M., Stuart, M. J., Wiese-Bjornstal, D. M., Milliner, E. K., O’Fallon, W. M , &Crowson, C. S. (1993). Competitive athletes: preinjury and postinjury mood state and self-esteem. Mayo Clinic Proceedings, 68, 1029-1030.

Spielberger, C. D. (1966). Theory and research on anxiety. In C. D. Spielberger (Ed),Anxiety and behavior (pp. 3-22). New York: Academic Press.

Swinkels-Meewisse, E. J. C. M., Swinkels, R. A. H. M., Verbeek, A. L. M., Vlaeyen, J.W. S., & Oostendorp, R. A. B. (2003). Psychometric properties of the Tampa Scale for kinesiophobia and the fear-avoidance beliefs questionnaire in acute low back pain. Manual Therapy, 8, 29-36.

Tracey, J. (2003). The emotional response to the injury and rehabilitation process Journal of Applied Sport Psychology, 15, 279-293.

Tripp, D.A., Ebel-Lam, A., Stanish, W. & Brewer, B.W. (2007). Fear of reinjury, negative affect, and catastrophizing predicting return to sport in recreational athletes with anterior cruciate ligament injuries at 1 year postsurgery.

Taylor, J. (1997). Anxiety. In J. Taylor, & S. Taylor (Eds.), Psychological approaches to sports injury rehabilitation (pp. 145-175). Gaithersburg, MD: Aspen Publishers.

Udry, E., Gould, D., Bridges, D., & Beck, L. (1997). Down but not out: Athlete responses to season-ending injuries. Journal of Sport & Exercise Psychology, 19, 229-248.

Udry, E., Gould, D., Bridges, D., & Tuffey, S. (1997). People helping people? Examining the social ties of athletes coping with burnout and injury stress. Journal of Sport , 19, 368-395. & Exercise Psycholog.

Vlaeyen, J. W. S., Kole-Snijders, A. M. J., Rotteveel, A. M., Ruesink, R., & Heuts, P. H.T. G. (1995). The role of fear of movement/(re)injury in pain disability. Journal of Occupational Rehabilitation, 5, 235-252.

Walker, N., Thatcher, J. & Lavalle, D. (2010). A preliminary development of the Re Injury Anxiety Inventory (RIAI). Physical Therapy in Sport, 11, 23-29.

Weinberg, RS., Butt,j.,Knight,B.,Burke,KL.,& Jackson,A.(2003).the relationship between the use and effectiveness of imagery: An explanatory investigation. Journal of Applied Sport Psychology,15,26-40.

Weinberg RS, Gould D. Foundations of sport and exercise psychology. Champaign, Il: Human Kinetics.( 2003)

Williams, J.M. & Andersen, M.B. (1998). Psychosocial antecedents of sport injury: Review and critique of the stress and injury model. Journal of Applied Sport Psychology, 10, 5-25.

Wiese-Bjornstal, D. M., Smith, A. M., Shaffer, S. M., & Morrey, M. A. (1998). A model of psychological response to sport injury: Psychological and sociological

dynamics. Journal of Applied Sport Psychology, 10, 46-69.

Weiss, M. R., & Troxel, R. K. (1986). Psychology of the injured athlete. Athletic

Training, 21, 104-109.

 

 

Validity and Reliability of the Sports Injury Anxiety Questionnaire

Zeinab Khosravi*

Zahra Salman**

Ehsan Zareian***

Bita Ajilchi****

 

Abstract

The aim of this study was to investigate the validity and reliability of the sports injury anxiety questionnaire. 237 male athletes from individual and team sports including freestyle and Roman wrestling, taekwondo, badminton, football, basketball, athletics, wushu, karate, judo, fitness, skiing, volleyball and some sporadic athletes from other fields were selected by available sampling. Their average sport record was 32 ± 1 years, and age was 55± 10 years. After translation into Persian and confirmation by several specialists, the questionnaire, was presented to athletes, and then it was analyzed. Exploratory factor analysis showed that the eigenvalues were as: the first factors 5/876, the second factor 2/101, the third 2/028, the fourth 1/ 267, the fifth 1/155, and the sixth factor 1/ 114. The percentage of cumulative variance was 56/ 420 In total, so that the percentages of variance were 24 /482percent for Loss of athletic ability, 8/ 754percent for discouraging certain people from person, 8/ 450percent for re-injury, 5/ 280percent for poor perception of oneself, 4/812 percent for the loss of social support, and 4/642 percent for disorders of self-concept,,respectively. Model fitting indices by confirmatory factor analysis revealed that the chi-square value equal to 553 /40, at the significant level was p = 0/0, which was (276) away from the degree of freedom independent. The ratio of chi-square to degree of freedom was 3543/96. The comparative fit index was equal to (0/90) and normative fit index was equal to (0/84) and root mean square error of estimate was (0/078). In general, all the indicators of the model were favorable. Internal consistency with Cronbach's alpha was 0/853, which is acceptable and desirable.                 

Keywords:Sports injury anxiety, cognitive anxiety, validity, reliability

 

 

[*] کارشناس ارشد روان شناسی ورزشی دانشگاه علامه طباطبایی

** دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی(نویسنده مسئول) این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید   Email:      

 

*** استادیار دانشگاه علامه طباطبایی

 

 

**** استاد دانشگاه علامه طباطبایی

 

 

 

  1. 1. Weinberg
  2. Spilberger
  3. 3. Walker et al
  4. 4. Ahern& Lohr

5 Kvist et al

  1. 6. Brewer
  2. 7. Tripp et al
  3. 8. Cassidy
  4. 9. Kleinert
  5. 10. Kolt & Kirkby.
  6. Williams & Andersen
  7. Sport Injury Anxiety Scall
  8. 1. Maddison& Prapavessis
  9. 2. Smith & Smoll
  10. 1. Schumacker & Lomax
  11. 2. Ford & Eklund & Grodon
  12. 3. Smith et al
  13. 4. Smith & Smoll & Ptacek
  14. 1. Johnson & Akngrn & Anderson
  15. 2. Mandler & Sarason
  16. 3. Hanson et al
  17. 4. Martens et al
  18. 1. Kontos, Feltz & Malina
  19. 2. Miller, Kori & Todd
  20. 3. Silver et al
  21. 4. Swinkels et al
  22. 5. Vlaeyen et al
  23. 6. Schwarz
  24. 7. Cassidy & Morgan
  25. 8. Chan & Grossman
  26. 9. Heil
  27. Leddy et al
  28. Taylor
  29. 1. Tracey
  30. 2. Udry, et al
  31. Weiss & Troxel
  32. 1. Prime Component Analysis
  33. 2. varimax Rotation
  34. 3. Kaisler- Olkin Measure of Sampling Adequacy
  35. 4. Bartlett Test of Sphericity
  36. chi- square
  37. 6. GFI
  38. AGFI
  39. 8. RMSE
  40. 9. TLI
  41. Lisrel
  42. First – order confirmatory factor model
  43. 2. Goodness –of-fit Indices
  44. 3. Badness-of-fit Indices

[53]. Goodness of Fit statistic

[54] . Root mean square Error of Approximation

[55]. Goodness of Fit Index

[56] . Adjusted Goodness of Fit Index

[57] . Normed Fit Index

[58] . Non-Normed Fit Index

[59] . Comparative Fit Index

* Master of Sports Psychology, Allameh Tabataba'i University    

** Associate Professor of Allameh Tabatabai University (Corresponding Author) Email: این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید          

 

*** Assistant Professor, Allameh Tabataba'i University

**** Professor of Allameh Tabataba'i University

کلمات کلیدی

کلینیک آسا، آسا کلینیک، مرکز مشاوره آسا، کلینیک روان شناسی آسا، مرکز مشاوره،روان شناس، روان شناسی، روانشناسی، کلینیک،دکتر، بیتا آجیل چی، دکتر بیتا آجیل چی، دکتر بیتا آجیلچی، مرکز مشاوره در سعادت آباد، روان شناس در سعادت آباد، asa clinic، clinic asa،ravanshenasi،psychology

اطلاعات تماس:

  • آدرس : سعادت آباد، نرسیده به میدان کاج، کوچه میرحسینی، بعد از چهار راه علامه شمالی، جنب بانک سپه، پلاک 46، واحد 2
  • ایمیل :info@asaclinic.ir
  • تلفن 1 : 22066510
  • تلفن 2 : 22060960

 

 

ساعات پذیرش:

از شنبه تا 5 شنبه : ساعت 13 تا 20

سایت شما برای نمایش بهتر نیاز به استفاده از کوکی دارد Cookie policy. I accept cookies from this site.Agree